Hedendaagse dans en klassieke strijkkwartetten voor peuters
08/10/24
Bij Theater De Spiegel nemen ze de artistieke interesses van peuters tussen 9 maanden en 3 jaar au sérieux. ‘Volwassenen leren van de allerjongsten opnieuw hoe ze met kunst kunnen omgaan.’
Theater De Spiegel maakt sinds 2004 voorstellingen voor heel jonge kinderen. Sinds 2010 zelfs uitsluitend. Aorta van regisseur Karel Van Ransbeeck, met choreograaf Carli Gellings, componist Adrian Lenski, twee echte dansers en drie muzikanten, combineert dans met klassieke muziekthema’s uit strijkkwartetten van Crumb, Debussy, Dvořák, Glass, Ligeti, Schubert, Sjostakovitsj en Villa-Lobos. Andere theatermakers laten deze leeftijdsgroep misschien links liggen omdat ze denken dat peuters snel tevreden zijn. Maar Karel Van Ransbeeck, die uit het figurentheater komt en graag zintuiglijke, associatieve creaties maakt, ervaart hen als een fijn en uitdagend publiek dat ook het beste verdient.
‘Voor jonge kinderen zijn veel dingen nieuw en boeiend’, zegt Van Ransbeeck. ‘Maar ze zijn ook veel kieskeuriger. Als het hen niet boeit, draaien ze zich om en gaan ze op zoek naar iets anders. Je kan niet doen alsof. Je moet een soort authenticiteit creëren.’ Dat doet Theater De Spiegel door kinderen rechtstreeks in contact te laten komen met dansers, muzikanten en echte muziekinstrumenten. ‘Het is neurologisch bewezen dat een mens veel meer gericht is op livemuziek dan op opnames door luidsprekers, die eerder als muzikaal behang worden ervaren. Die trilling van een instrument gewaarworden kan ook voor de begeleidende volwassenen een herontdekking zijn. De allerjongsten leren de volwassenen zo hoe ze terug op een andere, oorspronkelijke manier met kunst kunnen omgaan.’
Het echte werk
De Spiegel ‘verkleutert’ bewust niet. ‘Er bestaat veel commerciële, afgevlakte babymuziek – Mozart bewerkt voor baby’s bijvoorbeeld. Maar jonge kinderen hebben honger naar het echte werk. Ooit zijn we eens met drie saxofonisten in een kinderdagverblijf gaan spelen. De kinderen wisten eerst niet wat er gebeurde toen die grote glimmende dingen de ruimte vulden met zware saxofoontonen. Maar ik heb daar een kind ter plekke de meest hedendaagse choreografie zien dansen om die muziek te kunnen ‘pakken’. Jonge kinderen kunnen ontzettend geboeid zijn door hedendaagse, experimentele of minimalistische muziek en kunnen dus evengoed Sjostakovitsj of Ligeti aan. Zo krijgen we ook ouders over de vloer die misschien voor de eerste keer in hun leven zo’n concert meemaken.’
Samen bewegen
‘De voorstelling Aorta draait rond beweging. Op het podium staan twee dansers en een pop. Ook de muziek is van tel, die gestructureerde bewegingspatronen in gang zet, die soms neigt naar tribal dance en zelfs hiphop. Ook als we stilstaan beweegt er nog van alles in ons lichaam.’ Het publiek zit tijdens de voorstelling in cirkelvorm rond de dansers en muzikanten. ‘En op een gegeven moment nemen we hen ook even mee in de beweging. Want eigenlijk kan luisteren niet zonder beweging. Zoals beelden ook geluid nodig hebben. Wij willen die zaken niet scheiden. Een kind zal altijd bewegen op muziek, waar wij dat als volwassenen soms onderdrukken. Bij ons kunnen ze op een organische manier die vrijheid nemen.’
Tekst: MB
Foto: © Tine De Wilde
Uit: uitgekamd oktober 2024