Tibor Sós over zijn liefde voor films

Tibor woont sinds vijf jaar in Wezembeek-Oppem. Voordien woonde hij in Kraainem, Sint-Pieters-Woluwe en een klein dorpje dichtbij Nijvel. Maar zijn roots liggen in Hongarije. Daar woonde hij tot zijn achtentwintigste. Dan verhuisde hij naar België om dichter bij zijn zus te zijn.

Al twee jaar gaat Tibor wekelijks naar de conversatietafels in GC de Lijsterbes. Daar oefent hij zijn Nederlands door in een kleine groep gesprekken te voeren. Tibors talenkennis reikt verder dan het Nederlands. Hij spreekt naast Hongaars ook Frans, Engels en Duits.

Vanwaar je interesse voor talen?

Tibor: ‘Ik spreek graag met mensen in hun moedertaal. Daarom vind ik het belangrijk om in België zowel Frans als Nederlands te kennen. Het is een meerwaarde om beide landstalen te spreken. Je opent deuren die anders gesloten blijven. De wekelijkse conversatietafel in de Lijsterbes is een fijne manier om mijn Nederlands te oefenen. Het is ook een gezellige groep. Onze begeleider Geert laat ons altijd met een blij gevoel vertrekken. Zo vraagt hij elke week naar ‘goed’ nieuws dat ons pad kruiste. Films bespreken we ook regelmatig. In die liefde voor films hebben we elkaar gevonden.’

Waar is jouw liefde voor films ontstaan?

Tibor: ‘In mijn studententijd, denk ik. Ik ging toen naar de bioscoop om me te ontspannen. Het was goedkoper dan bijvoorbeeld naar het theater gaan. Tickets kon je last minute nog kopen en er moest niks. Geen pak of das. Je stapte binnen zoals je bent en kon in een andere wereld verdwijnen. Heerlijk vond ik dat. En dat vind ik nog steeds. Soms ga ik twee keer per week naar de cinema.’

In welke bioscoopzaal kunnen we jou vinden?

Tibor: ‘In cinema Le Stockel. Er is één zaal, maar je kan op dezelfde dag meerdere films bekijken omdat het programma snel verandert. Ik hou van kleine bioscoopzalen, zoals ook de prachtige cinema Galeries in de Sint-Hubertusgalerij. Of Aventure in het centrum van Brussel. Maar ook in Cinema Palace of de UGC kan je me vinden. De locatie maakt me uiteindelijk niet zo veel uit. De film is belangrijker dan de zaal. Als inwoners van de Rand zijn we verwend met zo veel bioscoopzalen in de buurt. Mocht het openbaar vervoer nu nog later op de avond rijden. Ik was eens te laat voor de overstap in metrostation Kunst-Wet, omdat ik te lang was blijven babbelen na de film. Gelukkig bestaan er nu apps, waardoor ik een uur later de taxi naar huis kon nemen.’ (lacht)

Hoe beslis je naar welke film je gaat kijken?

Tibor: ‘Ik baseer me op de korte samenvattingen, maar laat me ook leiden door de regisseur of acteurs in de film. Een film van en met Roberto Benigni vind ik altijd geweldig. Hij is voor mij een meester in het creëren en acteren. In het begin weet je niet waar hij met zijn film naartoe wil. Maar de ontwikkelingen onderweg leiden tot een catharsis, waardoor alle puzzelstukken op het einde in elkaar vallen. Geniaal vind ik dat. Ik denk bijvoorbeeld aan zijn films Il piccolo diavolo, La tigre e la neve of zijn bekendste – Le vita è bella – waarmee hij ook de Oscar voor beste buitenlandse film won. In La vita è bella vertaalt hij het nazisme en het leven in een concentratiekamp voor zijn zoontje naar een spel. Zo kan die toch vredig leven ondanks de gruwel en de verschrikkelijke vooruitzichten. Dat is zo mooi. Benigni toont dat het leven kan stinken, maar dan op een positieve manier. Heel sterk.’

Is er een bepaald genre of thema dat jou interesseert?

Tibor: ‘Waar ik naar ga kijken, hangt af van wat er op dat moment in mijn leven gebeurt. Een liefde, scheiding, ziek familielid, iemand die sterft, de relatie ouder-kind … Ik kies vaak voor onderwerpen die me op dat moment bezighouden. Wat ik ook merkte… Het is niet altijd makkelijk om bepaalde thema’s met personen die je waardeert, te bespreken. Maar samen naar een film over dat onderwerp kijken, kan helpen. Een film kan een hulpmiddel zijn om de ziel te bereiken.’

Ga je altijd in gezelschap naar de cinema?

Tibor: ‘Nee, ik ga ook alleen. Maar het is fijn om na de film te praten over wat je zag. Daarom sloot ik me aan bij On va sortir. Dat is een onlineplatform waarop mensen aangeven welke activiteiten ze gaan doen. Als je zin en tijd hebt, kan je aansluiten. Soms gaan we met tien mensen naar dezelfde film. Ik ga ook badmintonnen en wandelen met mensen die ik via die organisatie ontmoet. Wat me opvalt, is dat films een makkelijke manier zijn om contact te maken met mensen. Als de heuvel tijdens het wandelen wat steil is, vergeet je de helling door ondertussen over films te babbelen. Zo geraakt ook wie moeite heeft met stappen vlotter boven.’ (lacht)

Je neemt je liefde voor films mee tot buiten de bioscoopzaal.

Tibor: ‘Films zorgen voor een neutrale start van een conversatie. Daardoor praat je soms over thema’s die anders niet worden besproken. Films kunnen je eigen denkwereld openbreken. Door ernaar te kijken, leer je het leven door een andere bril te zien. Je kan bepaalde ideeën en meningen soms beter begrijpen. Als je daar dan met anderen over praat, kan je elkaars wereld verruimen.’

Heb je die passie voor films ook aan je zoon doorgegeven?

Tibor: ‘Onbewust wel. Hij studeert nu film aan de HELB in Brussel. Die liefde voor films heeft ons ook dichter bij elkaar gebracht. Films kunnen mensen verbinden, ook buiten de cinemazaal.’

Tekst: Veerle Weeck
Foto: Tinne De Wilde