Michel Peeters - Paradijsje in de Zavelstraat

Geen riolering, water of telefoon

‘Mijn overgrootouders hadden hier op de hoek een boerderij, onze straat maakte destijds deel uit van hun land’, zo begint Michel de rondleiding in zijn tuin. Na hun dood werd de grond verdeeld onder hun vier kinderen: het gedeelte waar wij in 1985 op bouwden was van mijn grootmoeder. In die tijd stonden hier slechts enkele huizen en er was nog geen riolering, water- of telefoonaansluiting, maar de plek beviel me wel.

Tuinkamers

De tuin is door een hoge haag opgedeeld in twee tuinkamers. In de voorste kamer staat een netjes opgeruimd tuinhuis. ‘Ja, ik hou ervan dat alles netjes is, anders vind je niets terug’, lacht Michel. Naast het tuinhuis staat een mooie bronzen zonnewijzer in de vorm van een slang en wat verder een waterput. ‘De waterput vangt het water op van de afloop van het tuinhuis en de serre, die in de achtertuin staat. We kunnen er 2.500 liter in stockeren en pompen het water op wanneer dat nodig is.’

Kruiden uit eigen tuin

De invulling van de tuin groeide gaandeweg. Via een nauwe doorgang in de metersdikke haag komen we in het achterste gedeelte van de tuin: een serre, een vijver, een pergola, een houtopslagplaats en een fraaie zitplek. Ook bij de vijver staat een zitbank. ‘Ja, hier zit ik graag. De vissen in de vijver kweken goed. Nu en dan komt de reiger of een van mijn katten er een visje uit halen. Via een pomp en stromend water van de waterval zorg ik voor genoeg zuurstof in het water. Er groeien ook waterlelies in.’

‘In de serre kweek ik druiven en tomaten. Vlak naast de serre plant ik aardbeien, sla en veel kruiden: peterselie, tijm, munt, bieslook, basilicum … Ik eet graag en ik probeer lekker te koken met veel kruiden uit de tuin. Mijn cataplana, een Portugese stoofpot met vis, aardappelen en groenten is hier thuis bijzonder geliefd.’

Recuperatiemateriaal

Recuperatie, hergebruik en circulaire economie zijn geen ijdele woorden voor Michel. Als elektricien van opleiding is hij bijzonder handig. Hij kan ook lassen, timmeren, metselen … Zowat alles in zijn tuin is geheel of gedeeltelijk zelfgemaakt met materiaal dat bestemd was voor de afvalcontainer. Maar het is pas als hij er je aandacht op vestigt dat je merkt welk materiaal er in zijn bouwsels verwerkt zit. ‘Voor de opbouw van de ronde pergola gebruikte ik verwarmingsbuizen die afkomstig zijn van het zwembad van Zaventem. Voor de gietvorm van de cementen fundering waarop de pergola rust, kwam een raamelement van een achterbuur goed van pas. Het afdak van de houtberging is een dak van een voormalige elektriciteitscabine. Die cabine was aangereden, aan de zijkant van het dak is er een kleine barst, maar verder is dat prima materiaal. Ook de houten constructie van de berging is van recuperatiemateriaal dat anders tegen betaling naar het containerpark moest. En het pad in de tuin was vroeger iemands terras. Wat een ander weggooit, weet ik opnieuw te gebruiken.’

Niets weggooien

De open houten veranda achteraan in de tuin is mooi gedecoreerd met reissouvenirs en wordt ‘s avonds gezellig verlicht. Tijdens de coronaperiode maakte Michel tuinmeubelen van houten haspels: ze zitten niet alleen comfortabel, maar zijn ook uitgerust met een flessenopener, een glashouder en zelfs een schaaltje voor olijfjes. Het bijzettafeltje is gemaakt van het wiel van een kruiwagen van zijn overgrootouders dat 30 jaar lang op zolder lag. ‘Nee, er wordt niets weggegooid, alles vindt zijn plek’, lacht Michel. Dat het hier zalig is om tot rust te komen, geloven we graag.

Arduinen steen

Als we afscheid nemen, wijst hij ons nog een arduinen steen aan die in de zijkant van het huis gemetseld is. ‘Weet je wat dit is? Een grafsteen. Hij deed nooit dienst, anders had ik hem nooit gebruikt. Maar nu is het een fraai ornament dat anders misschien was verbrijzeld om als wegbedekking dienst te doen.’ Als we tips willen over hergebruik van materialen, weten we waar we moeten zijn …

Tekst: Karla Stoefs
Foto: © Tine De Wilde
Uit: uitgekamd mei 2022