Korpschef Luc Breydels gaat met pensioen

Luc Breydels is een doorwinterd politieman die de klappen van de zweep kent. Hij begon zijn carrière in 1985 bij de gemeentepolitie van Schaarbeek. In 2009 werd hij korpschef in politiezone Rode (Sint-Genesius-Rode, Drogenbos en Linkebeek). In 2014 was zijn ervaring nodig om de politie van Anderlecht te hervormen. In november 2016 werd hij gedetacheerd naar WOKRA. In oktober trekt hij daar de deur van het commissariaat voor de laatste keer achter zich dicht, na een carrière van 37 jaar bij de politie.

Waarom koos je voor een job als politieman?

‘De blauwe lichten en sirenes hebben me altijd aangetrokken. Toch was politieagent worden niet mijn eerste keuze. Ik heb een opleiding analistprogrammeur gevolgd en heb drie jaar als ICT’er bij het leger gewerkt.’

‘Ik had vrienden bij de politie en hun verhalen boeiden me. Uiteindelijk ben ik bij de gemeentepolitie van Schaarbeek beland. Tijdens de grote politiehervorming werkte ik onder korpschef David Yansenne, een vroegere kolonel van de rijkswacht. Hij maakte mij directeur strategie en samen hebben we de hervorming in kaart gebracht en georganiseerd. In 2009 wilde ik mijn ervaring aanwenden om zelf een korps te leiden. Ik haalde het van zes kandidaten en werd korpschef in politiezone Rode. Ik heb er dezelfde manier van werken toegepast als in Schaarbeek, want die organisatie is een mooi staaltje van excellente politiezorg.’

Wat betekent dat, excellente politiezorg?

‘Bekijk het als een huis. Het fundament van dat huis is een gemeenschapsgerichte politiezorg. De linkse muur is gestoeld op informatie: je stuurt de mensen op het veld aan met de juiste informatie, op basis van analyses. De rechtse muur is een goed bestuur door samenwerking, goede afspraken, participatief management en een structuur waarin iedereen zich goed voelt. Als je dat fundament en de muren hebt, kom je aan het dak: maatschappelijke zorg. Dat klinkt allemaal misschien moeilijk, maar het komt erop neer dat je een politiewerking krijgt die de mensen echt helpt. Doordat de politieagenten hun verantwoordelijkheid opnemen, hun absolute best doen in de rol die ze kregen, en burgers met respect behandelen. Daar draait het om.’

Kan dat wel met te weinig personeel?

Het personeelstekort wordt al langer aangekaart door de politiezones in de Rand. ‘Er is inderdaad een zwaar capaciteitsprobleem. Ons korps is onderbemand. 25 % van het kader is niet ingevuld. Onze interventieploegen moeten het zelfs met een tekort van 34 % stellen. Er is gewoon te weinig instroom. De politiescholen kunnen niet volgen. Van het PIVO (de provinciale politieschool in Asse, red.) krijgen we weinig nieuwe mensen omdat de rekruten die er worden opgeleid veelal uit Oost-Vlaanderen komen. Ze willen niet aan de andere kant van Brussel werken, omdat ze dan de ring moeten trotseren.’ ‘Ook de Brusselse politiezones hebben een tekort aan mensen. Daar is het probleem vooral een gebrek aan geld. Hier niet, er is genoeg geld om het hele organigram in te vullen maar we vinden niet genoeg mensen. Jongere politieagenten kiezen liever voor Brussel omdat daar de actie is. In de Rand is dat niet altijd het geval. Wanneer is hier nog een bankoveral gepleegd?’

Welke criminele feiten zijn er dan wel in Wezembeek-Oppem en Kraainem?

‘De grootste criminele problemen zijn woninginbraken en internetfraude. Voorts is het hier vrij rustig. Dat laat toe om proactief te werken en om contacten op te bouwen in de wijken.’

Hoe beschermt de politie de wijken tegen inbrekers?

‘We hebben een heel actieplan uitgeschreven. Zo hebben we een grondige analyse gemaakt van de inbraken en criminaliteit per wijk. Daaruit hebben we de meest voor de hand liggende invalsroutes bepaald voor mensen die op ‘huizenjacht’ gaan. Langs die routes komen in totaal zestien ANPR-camera’s met nummerplaatherkenning. Er komen ook omgevingscamera’s die mogelijke daders in beeld brengen. Als er op een nacht in een bepaalde wijk enkele woninginbraken waren, dan kan de recherche op basis van de cameragegevens het onderzoek voeren.’

En hoe gaat de politie om met de anderstaligheid in de Rand?

‘Onze agenten zijn tweetalig, maar we mogen processen-verbaal alleen in het Nederlands opmaken. Dat is nu eenmaal zo. Inwoners denken vaak dat ze hun pv ook in het Frans kunnen krijgen, net als de gemeentelijke documenten. Maar dat geldt niet voor de politie. Natuurlijk helpen we mensen wel met de vertaling als dat de dingen gemakkelijker maakt. Die dienstverlening maakt deel uit van de gemeenschapsgerichte politiezorg.’

Je hebt niet je hele leven bureauwerk gedaan. Welke spannende politieverhalen zal je niet snel vergeten?

‘Ik ben een brave jongen, hoor (lacht). Ik heb maar anderhalf jaar patrouilles gedaan in Schaarbeek, lang voor de politiehervorming. We waren toen met niet veel agenten. Soms was er slechts een patrouille voor de hele zone. Dan moesten we kiezen op welke oproep we ingingen en op welke niet. Een messengevecht of een vuurgevecht?’

Wat is het leukste aan je job als korpschef?

‘Dat je met mensen kan werken en hen een visie op de politiewerking kan bijbrengen, zonder hoogdravend te zijn. Met schouderklopjes en een wat strengere aanpak als dat moet. Ik heb hier de laatste vijf jaren van mijn carrière heel graag gewerkt. Door het personeelstekort voel je wel dat je mensen het soms moeilijk krijgen. Als ze bijvoorbeeld twee nachtshiften na elkaar moeten doen omdat er niemand anders is.’

Hoe zie je de toekomst van de politiezone?

Er is sprake van schaalvergroting. ‘Iedereen praat erover, ja, maar ik ben er geen voorstander van. Een politiekorps zal steeds het meest nodig zijn in de wijken met de meeste criminaliteit. Stel dat de politiezone WOKRA met zone Zaventem zou fusioneren, dan verschuift de focus van het korps naar de moeilijkere buurten van Zaventem. Dat komt de lokale bevolking niet ten goede. De politiezones van Noordoostrand hebben al een samenwerkingsverband: NORA. We helpen en steunen elkaar als dat nodig is, en dat werkt prima.’

En dan nu? Het zwarte gat?

‘Ik heb een kleinzoon van twee jaar waar ik graag wat meer tijd aan besteed. Mijn vrouw en ik willen ook wat dichter bij onze kinderen gaan wonen, dus op termijn verhuizen we van Meerbeek richting Limburg. Mijn opvolger mag me altijd nog advies vragen, maar ik weet wel wat gedaan.’

Tekst: Bart Claes
Foto: © Tine De Wilde
Uit: uitgekamd september 2022